W przypadku kolekcji muzealnej obrazów i dzieł sztuki dokonuje się jej wyceny. Pojedyncze egzemplarze, np. obrazy znanych malarzy osiągają na rynku zawrotne ceny. Natomiast nie możemy tego samego powiedzieć o istniejących kolekcjach przyrodniczych. No bo jak wycenić wartość spreparowanych i nabitych na szpilkę owadów, zasuszonych sto lat temu roślin, mniej lub bardziej umiejętnie wypchanych zwierząt, zgromadzonych preparatów mikroskopowych czy wreszcie kolekcji zgromadzonych zdjęć przyrodniczych? Jednocześnie sprawa staje się na tyle pilna, że muszą zostać podjęte natychmiastowe działania w tej kwestii. Pomimo iż gromadzenie różnego typu obiektów przyrodniczych ma długie tradycje, to jednak nigdy nie znalazło takiego uznania w społeczeństwie jak gromadzenie artefaktów archeologicznych, malarstwa, numizmatyki czy filatelistyki.

Kolekcje przyrodnicze są bardzo często narażone na destrukcję. Przechowywane w nieodpowiednich warunkach zbiory entomologiczne, zielniki czy wypchane okazy zwierząt łatwo ulegają zniszczeniu, czy to na skutek działania szkodników muzealnych (owadów, grzybów), czy to na skutek uszkodzeń mechanicznych. Często tracimy w ten sposób bezcenne wprost z naukowego punktu widzenia okazy. I tu dochodzimy do sedna sprawy, w jaki sposób wycenić wartość danej kolekcji i które z nich powinny uzyskać status „dziedzictwa” z odpowiednim przymiotnikiem, adekwatnym do ich znaczenia. To właśnie na należyte zabezpieczenie i utrzymanie tych najcenniejszych kolekcji powinny znaleźć się państwowe środki celowe dedykowane instytucjom przechowującym te kolekcje.

W dobie gwałtownego rozwoju nauk biologicznych jaki obserwujemy w ostatnim okresie, przy jednoczesnym ogromnym spadku bioróżnorodności naszej planety, uznawanym za jedno z kolejnych masowych wymierań, zgromadzone kolekcje przyrodnicze, zwłaszcza te o charakterze naukowym, a więc z pełną dokumentacją, zyskują całkiem nowy wymiar i znaczenie. Pozwalają bowiem w oparciu o nowe techniki badawcze, nieznane wcześniej badaczom opracowywać na nowo zebrane okazy wzbogacając w stopniu istotnym naszą wiedzę o życiu na Ziemi. Wśród okazów muzealnych znajdują się przecież gatunki, które wymarły, bądź stały się tak rzadkie, że pozyskanie ich jest praktycznie niemożliwe. Są tam gatunki prawnie chronione, których pozyskanie wymaga specjalnych zezwoleń. W zgromadzonych, a dotąd nieopracowanych kolekcjach znaleźć można taksony nowe dla wiedzy, często pochodzące z miejsc trudno dostępnych i odległych. Wszystko to sprawia, że dla taksonoma, ekologa, biogeografa czy biologa ewolucyjnego te zgromadzone w różnych instytucjach naukowych i muzealnych kolekcje przyrodnicze są niezastąpionym materiałem badawczym. Postępy biologii molekularnej sprawiły, że możliwe jest pozyskiwanie materiału genetycznego nawet z okazów kopalnych.

Niniejszy serwis jest próbą odpowiedzi na pytanie jak obiektywnie ocenić wartość zebranych okazów i jakie kryteria należy zastosować. Podjęto próbę zdefiniowania najważniejszych kryteriów, które są kluczowymi aspektami procesu oceny zbiorów. Znaczenie tych miar zostało określone przez zastosowanie wag i formuł, które są nieodzowną częścią algorytmu obliczającego całkowitą wartość kolekcji. Proces ten został zautomatyzowany dzięki wykorzystaniu elektronicznego formularza, który po sprecyzowaniu cech kolekcji stanowi o jego wartości ogólnej.

Udostępnienie go w Internecie za pośrednictwem niniejszego portalu umożliwia dostęp szerszemu gronu odbiorców, co pozwala przetestować go w wielu praktycznych zastosowaniach oraz zebrać wartościowe opinie.